8 april walvissen spotten.
8 april 2017 - Mirissa, Sri Lanka
Vanmorgen gaat om 5.50 de wekker. We gaan walvissen spotten.
We worden met een tuk tuk naar de boot gebracht. We krijgen eerst een pilletje tegen zeeziekte. Dat begint al goed de zee lugt er kalm bij dus ik denk dat komt helemaal goed. Als we aan boord gaan willen we natuurlijk wel van boven zitten daar zie je het meest. Er staan boven geen stoelen maar er luggen kussen op de vloer. Zit best comfortabel. We gaan vertrekken. Eerst maar dat pilletje naar binnen werken je weet maar nooit. We krijgen gelijk allemaal een kopje thee of koffie. Ik ga voor de zekerheid maar voor de thee. Het bootje blijkt zelfs bij een rustige zee behoorlijk heen en weer te gaan. Een bemanningslid legt ons uit dat de walvissen alleen in de diepere gedeelten voorkomen en dat we ongeveer 1,5 uur moeten varen voor we daar zijn. Ondertussen begint mijn maag zich niet zo lekker te gedragen. 1,5 uur
das best lang. :(
Op de boot wordt ook een ontbijt verzorgd en we krijgen om te beginnen allemaal een groot bord allerlei soorten fruit. Ziet er super uit maar niet als je maag protesteert. Klein beetje fruit dan maar. Jaco blijft zich stug op de horizon concentreren maar ik denk op een kussen kan je ook liggen met je ogen dicht. Dat voelt een stuk beter. Ondertussen komen ze vragen of we een gebakken og geklutst ei willen. NEE GEEN EI. Zelfs Jaco slaat het ei over en de helft van de passagiers ligt ondertussen met zijn ogen dicht op het dek. Ik denk dat zo'n pilletje ook wel een beetje slaapopwekkend werkt want het volgende uur heb ik niet meegemaakt en een heleboel medepassagiers ook niet.
Dan zijn eindelijk in het gebied van de walvissen. De boot heeft geen sonar. Er zijn zo' n 6 bemanningsleden aan boord en die staan oo de uitkijk of ze een walvis zien spuiten. ( ademen ). Maar joh wat een grote zee. En blijkt dat die walvis 5x 10 seconden boven is en dan weer voor 15 minuten onder duikt. Jaja hoe gaan ze die vinden. We zijn gelukkig al wel wat opgeknapt en staan ook op de uitkijk. En ja hoor na ongeveer een uur zoeken je gelooft het niet zien ze een walvis. Een jongen zegt, Did you see him Madam, en ik knik heftig ja maar ik zie natuurlijk niks.
Maar als we dichter bij zijn zie ik hem zelfs het is een blauwe vinvis en het is een hele ervaring om die te zien en te horen. Naderhand komt er ook nog een zeeschilpad voorbij en nog een walvis die we een tijdje blijven volgen. Alles bij elkaar een ervaring om nooit te vergeten.
We zijn rond 1 uur weer in de haven. En de rest van de dag hebben we nodig om weer bij te komen.
Morgen alweer ons laatste adres in Unawatuna.
We worden met een tuk tuk naar de boot gebracht. We krijgen eerst een pilletje tegen zeeziekte. Dat begint al goed de zee lugt er kalm bij dus ik denk dat komt helemaal goed. Als we aan boord gaan willen we natuurlijk wel van boven zitten daar zie je het meest. Er staan boven geen stoelen maar er luggen kussen op de vloer. Zit best comfortabel. We gaan vertrekken. Eerst maar dat pilletje naar binnen werken je weet maar nooit. We krijgen gelijk allemaal een kopje thee of koffie. Ik ga voor de zekerheid maar voor de thee. Het bootje blijkt zelfs bij een rustige zee behoorlijk heen en weer te gaan. Een bemanningslid legt ons uit dat de walvissen alleen in de diepere gedeelten voorkomen en dat we ongeveer 1,5 uur moeten varen voor we daar zijn. Ondertussen begint mijn maag zich niet zo lekker te gedragen. 1,5 uur
das best lang. :(
Op de boot wordt ook een ontbijt verzorgd en we krijgen om te beginnen allemaal een groot bord allerlei soorten fruit. Ziet er super uit maar niet als je maag protesteert. Klein beetje fruit dan maar. Jaco blijft zich stug op de horizon concentreren maar ik denk op een kussen kan je ook liggen met je ogen dicht. Dat voelt een stuk beter. Ondertussen komen ze vragen of we een gebakken og geklutst ei willen. NEE GEEN EI. Zelfs Jaco slaat het ei over en de helft van de passagiers ligt ondertussen met zijn ogen dicht op het dek. Ik denk dat zo'n pilletje ook wel een beetje slaapopwekkend werkt want het volgende uur heb ik niet meegemaakt en een heleboel medepassagiers ook niet.
Dan zijn eindelijk in het gebied van de walvissen. De boot heeft geen sonar. Er zijn zo' n 6 bemanningsleden aan boord en die staan oo de uitkijk of ze een walvis zien spuiten. ( ademen ). Maar joh wat een grote zee. En blijkt dat die walvis 5x 10 seconden boven is en dan weer voor 15 minuten onder duikt. Jaja hoe gaan ze die vinden. We zijn gelukkig al wel wat opgeknapt en staan ook op de uitkijk. En ja hoor na ongeveer een uur zoeken je gelooft het niet zien ze een walvis. Een jongen zegt, Did you see him Madam, en ik knik heftig ja maar ik zie natuurlijk niks.
Maar als we dichter bij zijn zie ik hem zelfs het is een blauwe vinvis en het is een hele ervaring om die te zien en te horen. Naderhand komt er ook nog een zeeschilpad voorbij en nog een walvis die we een tijdje blijven volgen. Alles bij elkaar een ervaring om nooit te vergeten.
We zijn rond 1 uur weer in de haven. En de rest van de dag hebben we nodig om weer bij te komen.
Morgen alweer ons laatste adres in Unawatuna.
Xxxx